BroeikasgassenKLIMAATOplossingen klimaatcrisis

Goed nieuws voor de wijnboeren: op naar 55% vermindering van broeikasgassen tegen 2030.

Minder broeikasgassen uitstoten, het is een noodzaak in de strijd tegen de klimaatcrisis. Het is aan alle landen van de wereld om hun verantwoordelijkheid te nemen. Na jaren van stilstand onder de VS-administratie van Trump, lijkt er toch verandering op til.

Europa heeft in het klimaatdossier een leidende rol te spelen in de wereldwijde politieke onderhandelingen. Dat lijkt te gaan lukken. Een grootmacht als China komt meer en meer aan boord. Het land beloofde al officieel om tegen 2060 klimaatneutraal te worden. Klimaatneutraal, dat wil zeggen: slechts evenveel broeikasgassen uitstoten als je kan opslorpen. Dat is dus per saldo een nuluitstoot. Ook Japan streeft naar een netto nuluitstoot in 2050. En wie weet, komt binnenkort ook de VS onder leiding van president Joe Biden in het kamp van de landen die streven naar een nuluitstoot in 2050.

Natuurlijk zijn er nog landen die dwars liggen. Denk maar aan Rusland, Australië, Brazilië en India. Maar die landen komen meer en meer onder druk. De negatieve gevolgen van de klimaatcrisis worden ook met de dag duidelijker. Denk maar aan de bosbranden in Australië en Californië, die trouwens menig wijnbouwer kopzorgen geven. Maar ook: de kost van hernieuwbare energieproductie daalt jaar per jaar. Zonne- en windenergie worden goedkoper dan gas, steenkool en kernenergie. Dat betekent een forse omschakeling van het energielandschap.

2050 of 2030? Korte of lange termijn?

Nu, plannen voor de lange termijn maken is redelijk makkelijk. 2050 is nog veraf. De Europese Commissie stelde eerder al een Green Deal voor. Daarin was sprake van een dwingende klimaatwet die vastlegt dat Europa netto geen CO2 meer mag uitstoten vanaf 2050, 1 miljoen laadpalen voor de elektrificatie van het autoverkeer en meer renovatie van gebouwen.

Europa gaat nu een stap verder. Op de Europese Raad van december 2020 spraken de Europese leiders af om tegen 2030 een vermindering van de broeikasgasuitstoot te realiseren van maar liefst 55% (afgezet tegen het referentiejaar 1990). En in juli 2021 concretiseert Eurocommissaris Frans Timmers de plannen voor een Green Deal. Hij voorziet belangrijke maatregelen voor het elektrificeren van het transport en het inperken van de uitstoot van gebouwen, gekoppeld aan voorstellen om de energiearmoede te bestrijden. Dat zijn belangrijke en ingrijpende beslissingen, maar het is het minimum om de klimaatcrisis succesvol te lijf te gaan. Het betekent dat de landen van Europa op relatief korte termijn werk moeten van die beperking van de broeikasgassen. Het is dus gedaan met die businnes as usual. Vanaf nu zullen Europese regering meer werk moeten maken van hernieuwbare energie, energiebesparing en dies meer.

Ambitieuzere klimaat- en energieplannen

Is die 55% een onhaalbare kaart? Het lijkt veel, maar het plaatje verandert als je weet dat de uitstoot van broeikasgassen in de EU sinds 1990 al met 24% is gedaald. Met een flinke politieke duw in de goede richting is de 55% best haalbaar. Verwacht je dus maar aan een verscherping van de vele klimaat- en energieplannen. Iets waar ook de Belgische federale regering werk van lijkt te maken, al moet eerst nog de zware hobbel van de kernenergie genomen worden.

Het is alvast goed nieuws dat de Belgische regering in haar postcorona-herstelplan werk maakt van forse investeringen in openbaar vervoer en in de aanleg van een energie-eiland in de Noordzee als hub voor aansluiting van windmolenparken en kabels voor uitwisseling van elektriciteit naar andere landen. Het plan voorziet ook projecten rond hernieuwbare waterstof. Dat is een groot deel van de oplossing om CO2-intensieve industrie klimaatneutraal te maken. Denk maar aan energie-intensieve sectoren zoals chemie, staal, scheepvaart en zwaar transport. Het kan dus echt wel anders, die hernieuwbare energietoekomst is meer dan een fata morgana.

En de wijnbouw?

Voor de wijnbouw is het te hopen dat de vele plannen werken, zowel in Europa als in de wereld. Want die klimaatcrisis krijgt stilaan ernstige gevolgen voor de wijnsector. In Europa komt de wijnbouw er bij ongewijzigd beleid niet ongeschonden uit tegen 2050. Al hoeven we niet tot 2050 te wachten. We zien ook in Europa nu al de verwoestende gevolgen van extreme weersfenomenen zoals de overstromigen van juli 2021, veroorzaakt door ter plaatste trappelende regenzones.

En wie zijn geld vergokt op de noodzakelijke aanpassing aan de wijnbouw zelf (denk aan andere druivenrassen en andere terroirs), kan wel eens bedrogen uitkomen. Zo zijn er al wetenschappelijke studies die aangeven dat, bij een ‘matig’ scenario van 2°C wereldwijde opwarming, al meer dan de helft (56%) van het nu wereldwijd gecultiveerde druivenareaal zou verdwijnen. Bij een opwarming met 4 graden loopt dat op tot 85 procent van de wijngebieden. Er is duidelijk een grens aan het aanpassingsvermogen van de wijngaarden. Nee, het komt er echt op aan om mondiaal de uitstoot van broeikasgassen te beperken tot maximaal 1,5°C à 2°C. Dat is zonder meer een noodzaak voor een leefbare wijnsector.

Lees ook:

Polen lag lang dwars, maar er is toch klimaatakkoord op Europese top: “Het heeft geloond een nacht niet te slapen” 

In dit tempo wordt de klimaatconferentie van volgend jaar een groot succes

Zonne- en windenergie wordt goedkoper dan kolen en gas

Uitstoot broeikasgassen in EU sinds 1990 al met 24% gedaald

Klimaat en wijnbouw, een siamese tweeling

Photo by Andrew Roberts on Unsplash

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.